Από το Αλμά Ζωής με βοήθησαν πολύ όταν περνούσα την όλη διαδικασία.

Ήθελα να βρω έναν τρόπο να τους πω ευχαριστώ, ήθελα να βάλω έστω και ένα μικρό λιθαράκι για να βοηθηθούν κι άλλες γυναίκες που αντιμετώπιζαν αυτή την ασθένεια.

Ήθελα να βρεθώ μαζί τους. Την ημέρα του αγώνα της προηγούμενης χρονιάς είχα μόλις χειρουργηθεί και δεν γίνονταν να συμμετέχω. Φέτος όμως μπορούσα. Δεν θα το έχανα με τίποτα.

Μπήκα στη ιστοσελίδα να πάρω πληροφορίες. Προσπάθησα να πετύχω κάποια χορηγία αλλά δεν τα κατάφερα.

Έπεσε τότε η ματιά μου στην “ατομική πρωτοβουλία” . Είπα θα το προσπαθήσω και ότι γίνει. Ότι και να γίνει όσο μικρό ή μεγάλο και να είναι θα είναι για καλό.

Ξεκίνησα προωθώντας το υλικό και δίνοντας αιτήσεις εγγραφής όπου μπορούσα. Αρχικά στη δουλειά μου, στους φίλους μου, στους συγγενείς μου, σε μαγαζιά που ψώνιζα.

Οι κόρες μου έδωσαν αιτήσεις και μάζευαν συμμετοχές και δωρεές από τους συμμαθητές τους και τους γονείς τους, τους καθηγητές τους, τους δικούς τους φίλους.

Σιγα σιγα άρχισαν να μου ζητούν αιτήσεις και να δημιουργούν τις δικές τους ομάδες. Η ανταπόκριση ήταν εξαιρετική.

Η μέρα του αγώνα έφτασε.

Όπως και να το είχα βάλει στο μυαλό μου δεν μπορούσα να φανταστώ αυτό που θα ζούσα.

Μέσα στο μετρό, στους δρόμους, στα σκαλιά κόσμος – γυναίκες, άντρες, παιδιά να φορούν τις μπλούζες και τα καπέλα του αγώνα. Αναγνωρίζαμε ό ένας τον άλλον σαν να γνωριζόμασταν από καιρό, χαμογελούσαμε κοιταζόμασταν και ήταν σαν να μιλούσαμε με τα μάτια.

Πηγαίναμε σε μία γιορτή. Σε μία γιορτή για τη νίκη. Τη νίκη γιατί ξέραμε ότι μπορούμε να τρέξουμε πιο γρήγορα από τη σκιά του. ΝΑΙ πραγματικά μπορούμε να το καταφέρουμε.

Μεταφέραμε ένα τόσο σημαντικό μήνυμα: «Η έγκαιρη διάγνωση σώζει ζωές» και ήταν δίπλα μας οι οικογένειες μας, οι φίλοι μας, οι εθελοντές, οι διοργανωτές του αγώνα. Όλοι είχαμε γίνει ένα.

Όλη αυτή η ενέργεια της αγάπης και της υποστήριξης τι άλλο εκτός από χαρά και κυρίως τι άλλο από «ΖΩΗ» θα μπορούσε να προσφέρει?

Είναι σπουδαίο να γνωρίζεις ότι δεν είσαι μόνος!

Ανυπομονώ να το ξαναζήσω!

Έλενα